Anlasan seni ne kadar çok sevdiğimi....Aklımdan bir dakika çıkmadığımı anlayabilsen.Her gece seni düşünerek uykuya daldığımı bir bilsen.Bu yemeğe gelirken bunları söylemek için defalarca prova yaptığımı görebilsen.
Şu an bunları pek düşünemiyorum,acaba lavobaya gidip yüzüme biraz su serpsem yanaklarımın kızarıklığını alır mı azıcık.Evet,evet en iyisi lavobaya gitmek.
Keşke sandalyemi yanına doğru çeksem.İyice yaklaşsam.Sen de artık konuşmayı kessen de şöyle bir halime baksan.Zaten yanına oturursam kalbimin gürültü patırtısını duymaman imkansız,çok sessiz çünkü burası.Ben elimi uzatsam bardağıma su içmek için ve sen görsen ellerimin titrediğini,terlediğini.Yanaklarım kıpkırmızı,farketmişsindir bile.
Gözlerim gözlerine takılınca bir ürperti kaplıyor içimi.Bir kaç saniyeden sonra vücudum karıncalanıyor.Biraz utanıyorum.Dudaklanıp kitlenip kalıyor olduğu hecede.Ellerim terlemeye başlıyor,bizi düşünmekten.Ardından kalp atışlarımı kendim duymaya başlıyorum,ta içimden,en derinlerden güçlüce.
Sonra mı...Sana hissettirmemek için tüm bu olanları ansızın bir paniğe kapılıyorum,heyecanlanıyorum.Titremelerim artıyor,ellerimden ter boşalıyor damlalarca.Susuyorum,yutkunuyorum,dilim kitleniyor.Bir sözcük söylememe izin vermiyor dudaklarım.Önümde duran bardağa uzanamıyorum,bir yudum su içip biraz rahatlamak için.
Anlarsın diye çekiniyorum,ellerimin titrediğini farkedersin diye kıpırdayamıyorum.Sıkıla bunala yerimden seni izliyorum.Sen oldukça rahat görünüyorsun.Bir konudan çıkıp diğerine uzanıyorsun.Arada susuyorsun.Sustuğun zamanlarda ise tabağında enfes görünen yemekten hızlıca ağzına lokmalar götürüyorsun.Hemen ardından kaldığın yerden devam ediyorsun söze.Ne kadar da güzel anlatıyorsun.Ama ben seni izlemekten,bizi düşünüp hayal etmekten dediklerinin bir çoğunu dinlemiyorum bile.Kendimi zorluyorum anlattıklarına konsantre olup anlamaya ama nafile.Kalbimin gümbürtüsü bile buna mani.Oysa ki bu yediğimiz kaçıncı yemek...Benim için pek farketmese de.Çünkü hep aynı hallerdeyim.
O da ne ! Sanırım gözlerinle beni süzüyorsun,anladın galiba heyecanımı.Zaten belli etmeyeyim diye uğraşırken yanaklarım da al al oldu çabadan.Rezil oldum yarabbim.Ya neyin var diye sorarsan, ne diyeceğim.Cevap bile veremem,beynim bir bahane bile bulacak durumda değil.Diyelim bir bahane buldu,dilim söylemeye müsait değil kalp çarpıntısının ritmsizliğinde.Yemeğini bitirsen de kalksak keşke,gitsek...Dayanamıyorum böyle sessiz kalmaya karşında.Sen konuştukça ben eriyorum daha da suskunlaşıyorum.Gözlerinin içinde kayboluyorum.Önündeki içkini bir yudumda bitiriyorsun.Galiba kalkacağız diye düşünüyorken garsondan tazelemesini istiyorsun içkini.Yoksa sende mi ...Birazcık daha mı görmek istiyorsun beni.Belki de heyecanlısın benim gibi.Sen de konuşarak heyecanını atıyorsundur.Olabilir mi?
Seni seviyorum,tahmin edebileceğinin kat be kat çoğu kadar seviyorum.Kendimi sever gibi seviyorum.Kimseyi sevmediğim kadar çok seviyorum.Ömür boyu yanında olmayı isteyecek kadar seviyorum.Senin için her şeyi yaparım diyecek kadar seviyorum.Sen sadece beni sev yeter diyecek kadar seviyorum.
Gözlerimden yaşlar süzülüyor tanrım,dalıp gitmişim.Umarım sadece içimden konuşmuşumdur.O duymamıştır,söyleyemem hiç birini sana...Söyleyemem...
Yerinden kalktın birden, ben ne olduğunu anlayamadan kollarını boynuma doladın,bir öpücük kondurdun yanağıma.Şaşırdım,gözlerimden bir bir yaşlar boşaldı gömleğinin yakasına.Susmadım bu defa,kulağına fısıldadım usulca...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder